دیدی وقتی میخوای بری یه جای مهم از چند وقت قبلش چقدر هول و ولا داری!؟
چی بپوشم؟! چجوری رفتار کنم!؟ کیا هستن؟ وای اگه فلانی باشه همش باید صم بکم بشینم!؟
اوه ایول! اگه بهمانی باشه خیلی خوبه پایه تخس بازیا و شیطنتام میشه :)))
یا خدا!نگو که فلانیم هس! دم به دقیقه میخواد از فواید تحصیل در فلان دانشگاه حرف بزنه!
بودن بهمانی خیلی خوبه! با خودش یه آرامش خاصی داره اصلا از کنارتم که رد میشه ارامش وجودش رو ادم اثر میذاره!
یا وقتی میخوای بری مسافرت!
از چند ماه قبلش حتی! داری پولاتو جمع میکنی که بتونی اونجا چیزهای خوب خوب بخری!
از چند روز قبلش فقط داری وسیله جمع میکنی!
هی لیست مینویسی هی وسیله برمیداری و جلوی اسمش تو لیستت خط میزنی!
ماشینت رو میبری تعمیرگاه که معاینه کلیش بکنن که خدای نکرده تو سفر جات نذاره!
خونت رو قشنگ تر و میزش میکنی که اگه یه وقتی از این سفر برنگشتی خونت مرتب باشه و کسی اومد نگه وای فلانی چقدر بی نظم بوده :دی
خودت قبل سفر همه ی وسایلت رو تمیز و مرتب میکنی لباساتو میشوری و اتو میزنی یه حموم مشتی میری!
کلی وسیله و چیز میز واسه تو راهت میخری
نقشه ی جایی که میخوای بری رو پیدا میکنی
از چند روز قبلش با google earth تموم جاده ها و راه هایی که برا رسیدن به مقصدت وجود داره در میاری
gps گوشیت رو فعال میکنی نقشه ی منطقه ای که میخوای بری رو دانلود میکنی که بتونی gps افلاین استفاده کنی
تموم نقاط دیدنی اون شهر و استانی که داری میری رو با همون google mapوgoogle earth پیدا میکنی و ادرسش هانو یادداشت میکنی
خوراکی ها و سوغاتی های اون هر رو پیدا میکنی و بهترین مغازه ای که اون خوراکی و سوغاتی داره رو پیدا میکنی!
و.....
همه ی اینا فقط واسه یه سفر یا مهمونی ساده اس!!چقدر زحمت میکشیم واسه یه سفر! واسه یه مهمونی!
میدونی! ما هممون مسافریم!
هر لحظه ممکنه تایم مسافرتمون تموم بشه و راهی مقصد اصلیمون بشیم!
جایی که بهترین ها و بزرگترین ها وجود دارن!
با کسایی هم نشین میشیم که خیلی خوبن خیلی مهربونن خیلی خیلی بزرگن
ممکن هم هس برعکس بشه! با کسایی همنشین بشیم که اصلا خوب نیستن و حتی بد هم هستن!
مهربون و خوش قلب نیستن و حتی بدجنس هم هستن!
و از اونجایی که ما هممون کمال طلبیم و دنبال خوبی و زیبایی ها!
قاعدتا باید همه ی تلاشمونو بکنیم که با دسته ی اولی همنشین بشیم!
باید تا وقتی به مقصد نرسیدیم یه توشه ی درست و حسابی و پر و پیمون برا خودمون جمع کنیم!
یه چیزی که بشه بهش افتخار کرد! یه توشه ای که باعث بشه ما رضایت اصل کاری رو داشته باشیم!
ولی میدونی چیه!؟
یادمون رفته مسافریم!
فکر میکنیم تا همیشه میتونیم تو این مسیر بمونیم و هیچ وقت این مسیر به مقصد نمیرسه!
واسه همین حرص و جوش و هول ولا نداریم! انگار نه انگار که داریم به یه جای مهم!
انگار نه انگار که داریم میریم پیش یکی که خیلی بزرگه! یکی باید رضایتش رو جلب کنیم!
انگار نه انگار جایی که میریم کلی ادم مهم و بزرگ وجود دارن!
همه ی اینا رو یادمون رفته! چسبیدیم به این زمین! غافل از اینکه جای ما آسمونه!
این چند روزی که درگیر وسیله جمع کردن بودیم تموم مدت داشتیم به همین موضوع فکر میکردم
حتی کارهایی که باید زودتر انجام میشد و گذاشته شده بود واسه دقیقه نود! توبه های قبل مرگ رو یاداوری میکرد برام
دارم فکر میکنم چقدر از این مسیر رو درست رفتم! چقد از اون رضایتی که باید جلب میکردم رو جلب کردم!
اصلا توشه ای دارم؟ اگه این سفر شد سفر اخرم و برنگشم چی دارم با خودم میبرم!؟ به غیر یه مشت وسیله ی بدرد نخور! چیزی دارم که بشه روش حساب کرد!؟
اصلا چقدر میتونم رو این حسابی که دارم حساب باز کنم؟ چقدر قراره منو ساپورت کنه!؟ چرا قبل اینکه به حسابم رسیدگی بشه خودم از خودم حساب کشی نکردم!
"حاسبوا قبل ان تحاسبوا"
پ ن
احیانا اگه برنگشتم حلال کنید! لولی بازی نیستا! ادم باید حواسش جمع باشه!
