یه ضرب المثلی هس نمیدونم همه جاییه یا فقط جز ضرب المثلهای مادرمنه!
میگه : فلانی علی ِ در و عمرِ خونه اس!
معنیش هم اینه که بیرون از خونه خیلی خوش رفتاره و همه قبولش دارن و... ولی تو خونه به سختی میشه تحملش کرد!از اون ادم خوبه انگار خبری نیس!
اینو گفتم که بگم اکثریت ما ادما یه علی در و یه عمر خونه داریم.گاهی هم برعکس میشه! علی خونه و عمر در!
تو هر دو حالت هم یه عده از دستمون میرنجن و ناراحت میشنولی چرا؟
ما اگه واقعا میتونیم اخلاق خوب داشته باشیم و مدارا کنیم.افراد خونمون چه فرقی با غریبه ها دارن!؟
چطور میتونیم برا غریبه ها لبخند بزنیم و خوب رفتار کنیم و خوش اخلاق باشیم ولی برا خانوادمون!پدر مادر همسر فرزند خواهر برادر !نمیتونیم اینجوری باشیم!؟مگه این بندگاه خدا چه گناهی کردن که باید مدام اخم و تخم و بدخلقی ما رو تحمل کنن!یا بدتر از اون! همه ی عالم و ادم رو محرم و رازدار بدونیم! ولی خانوادمونو اصلا حساب نکنیم!انگار تنها نامحرمای کره ی زمین همین افراد خانوادمونن!چطوری میتونیم به غریبه ها تا این حد اعتماد کنیم ولی به خانوادمون نه!
اصلا غریبه هم نه! فرضا خواهر و برادرمون رو محرم اسرار زندگی خصوصمیمون بدونیم! ولی همسر و فرزندمون رو غریبه! و نامحرم!
بعد هم همه شاکی که چرا خانوادمون گرم نیس و چرا بچه هامون مهر و عاطفه ندارن!چرا همسرمون بدعنقه و...
خب عزیز من ! وقتی تویی که ستون خونه ای اینجوری با اهل خونت رفتار می کنی! توقع داری اون بچه خوش رفتاری رو ازت یاد بگیره؟ مهر و عاطفه رو ازت یاد بگیره؟ اصلا این بچه ی بیچاره مگه مهری هم دیده که بخواد یاد بگیره!
یا وقتی خودت همه ی حرفات رو میبری برا مادر و خواهرت!توقع داری همسرت بیاد حرفاشو بهت بزنه؟ مگه تو حرفات رو به اون میزنی که همچین توقعی داری! وقتی تو اونو ادم حساب نمیکنی! چرا توقع داری طرف مقابل ادم حسابت کنه!
وقتی تو برای همه ی عالم و ادم وقت میذاری ولی به همسرت که میرسی!یا سرت تو گوشیه! یا تلوزیون میبینی! یا خسته ای و خوابی! اصلا در جریانی که اون بنده خدا هم ادمه تو زندگیت؟؟
اگه تو از صبح میری بیرون سرکار! اونم از صبح تایم بشور و بپز و بسابش شروع میشه!که هرکدومش کلی وقت میگیره! وای به روزی که بچه کوچیک هم داشته باشه! چطور کاری که تو میکنی کاره و خستگی و اعصاب خردی داره!ولی کاری که اون میکنه کار نیس!خستگی و اعصاب خردی نداره!
یا برعکسش! خانم خونه! چطور وقتی خودت اعصابت خرده دل تنگی ناراحتی!درمونده ای!دلت میخواد فقط حرف بزنی و حتی گاهی داد و هوار راه بندازی!و همه هم بهت توجه کنن و درکت کنن!ولی وقتی همسرت خسته اس حالش خرابه اعصاب خرده!و میخواد که ارامش داشته باشه سکوت.تو درکش نمیکنی!شروع میکنی به ارائه دادن انواع و اقسام نظریه های کارامد و ناکارامد!و حرف زدن های متوالی و بی وفقه! خانوم جان!این ادمی که الان جلو روته فقط توقع داره چند دقیقه ساکت باشی!یاد بگیر دیگه!مردا با این حرف زدنهای متوالی اروم نمیشن!باید مهلت بدی بهشون!
یاد بگیریم خودخواه نباشیم
یاد بگیریم به بقیه هم اهمیت بدیم
یاد بگیریم ارزش و احترام قائل بشیم برا بقیه.
امان از خودخواهی ما ادمها...
