ولادت امام علی و روز مرد مبارک! :)
دیروز داشتم به این فکر میکردم که ماها داریم نقش بازی میکنیم
نقش فرزندی
نقش مادری
نقش پدری
و...
عینهو بازیگرا!!
درک نمیکنم چرا باید نقش بازی کنیم!!
چرا واقعا فرزند نیستیم! واقعا مادر یا پدر نیستیم؟!
چرا اینو میگم؟
من نوعی به عنوان فرزند! خودم رو واقعا ی فرزند واقعی نمیدونم
اصلا وظایف ی فرزند واقعیه چیه!
یا پدر واقعی؟
یا مادر واقعیه؟
من دیدم توی عرف جامعه که فرزند خوب!
میشه کسی که هرچی بقیه گفتن بگه چشم!حتی اگه ناحق بگن!
که البته تاکید منم رو همین قضیه ی ناحق گفتنه
فرضا مادر و پدری توقع دارن فرزندشون مطیع صددرصدی خواسته های اونا باشه
هرچی که اونا تو زندگیشون نشدن این بچه بشه
خو مگه اون بچه ادم نی؟
اون بچه چرا نباید حق انتخاب داشته باشه؟
اگه قبل از مادر شدن یا پدر شدن یاد نگیریم که چطوری مادر و پدر واقعی باشیم
به خودمون و ب اون بچه و در نهایت به ی جامعه ای ظلم کردیم
چرا جامعه؟ چون ما با تشکیل خانواده میشیم عنصر سازنده ی جامعه
حالا تصور کن این عنصر تو زرد از اب دربیاد
دیگه میشه واویلا...
+
ی یارویی زیر یکی از پستای سیاسی اینستا ما رو خطاب زد و اراجیف تحویلمون داد
ما هم وظیفه خطیرمون که همون شستن بود ب نحو احسنت انجام دادیم
حال باشد که رستگار شویم :دی
یارو میگه تو نون دونیت بهت گفته اینا روبگی!!
اخه ما اگه نوندونی داشتیم که شبیه پسر و دختر حاج اقااینا بودیم!!
اصلا اگه نون دونی داشتیم میشدیم وزیر بهداشت!! که از افتاب تابان برجام حرف بزنیم!! :دی
+
تا وقتی که بنده ی نون باشیم!
همین اشه و همین کاسه...
پ ن
قصد سیاسی نوشتن نداشتم و ندارم ولی اینا هم دیگه زیادی دور ورداشتن و ملتو احمق فرض کردن :|
